ສ່ວນໜຶ່ງຂອງຍານອາວະກາດຍຸກໂຊວຽດຄາດວ່າຈະຕົກກັບມາສູ່ໂລກໃນອາທິດນີ້ ຫຼັງຈາກຕິດຄ້າງຢູ່ໃນວົງໂຄຈອນເປັນເວລາຫຼາຍກວ່າເຄິ່ງສະຕະວັດ.

ໂຄສມອສ 482 ຖືກສົ່ງຂຶ້ນໃນປີ 1972 ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງພາລະກິດໄປຍັງດາວພະສຸກ ແຕ່ມັນບໍ່ເຄີຍຫຼຸດພົ້ນວົງໂຄຈອນຕໍ່າຂອງໂລກ ແລະ ໄດ້ແຍກອອກເປັນສີ່ສ່ວນ, ອີງຕາມ NASA.

ໜຶ່ງໃນສ່ວນເຫຼົ່ານັ້ນ, ເຊື່ອວ່າເປັນຫົວສຳຫຼວດ, ຄາດວ່າຈະກັບເຂົ້າສູ່ຊັ້ນບັນຍາກາດຂອງພວກເຮົາປະມານວັນທີ 10 ພຶດສະພາ ແລະ ຢ່າງໜ້ອຍສ່ວນໜຶ່ງຂອງມັນອາດຈະລອດຈາກການເດີນທາງໂດຍບໍ່ໄໝ້, ອີງຕາມ NASA.

ມີຫຼາຍສິ່ງທີ່ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ກ່ຽວກັບການກັບເຂົ້າມາ, ລວມທັງບ່ອນທີ່ມັນອາດຈະຕົກລົງ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນວ່າມັນຈະລອດ, 70% ຂອງໂລກແມ່ນປົກຄຸມດ້ວຍທະເລ ສະນັ້ນຈຶ່ງເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ມັນຈະກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເສຍຫາຍຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.

“ມັນມີໂອກາດຫຼາຍກວ່າທີ່ທ່ານຈະຖືກຫວຍລາງວັນໃຫຍ່ ກວ່າທີ່ທ່ານຈະຖືກກະທົບຈາກສິ້ນສ່ວນຂີ້ເຫຍື້ອອາວະກາດນີ້,” ທ່ານ ສະຕິຈນ໌ ເລມເມັນສ໌, ນັກວິເຄາະການບັນເທົາຂີ້ເຫຍື້ອອາວະກາດອາວຸໂສ ຂອງອົງການອາວະກາດເອີຣົບກ່າວ.

ແຄັບຊູນຫົວສຳຫຼວດແມ່ນວັດຖຸທີ່ທົນທານ, ເປັນຮູບກົມກວ້າງປະມານໜຶ່ງແມັດ ແລະ ໜັກເກືອບເຄິ່ງໂຕນ.

ມັນຖືກສ້າງຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ລອດຈາກຄວາມຮ້ອນທີ່ຮຸນແຮງ ແລະ ຄວາມກົດດັນຂອງບັນຍາກາດຂອງດາວພະສຸກ, ໝາຍຄວາມວ່າມັນມີໂລ່ປ້ອງກັນຄວາມຮ້ອນທີ່ທົນທານ ແລະ ໂຄງສ້າງທີ່ແຂງແຮງ.

ນີ້ແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຜູ້ຊ່ຽວຊານຄິດວ່າມັນອາດຈະລອດຈາກການຕົກລົງມາທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ຜ່ານຊັ້ນບັນຍາກາດຂອງໂລກ.

ລະບົບຮົ່ມຊູຊີບ, ທີ່ຕັ້ງໃຈໄວ້ສຳລັບຊະລໍການຕົກລົງຂອງຫົວສຳຫຼວດໄປຫາດາວພະສຸກ, ອາດຈະເສື່ອມສະພາບໄປແລ້ວຫຼັງຈາກຫຼາຍກວ່າ 50 ປີໃນອາວະກາດ.

ຄວາມສ່ຽງຕໍ່ຄົນເທິງພື້ນດິນຖືວ່າຕໍ່າ, ແຕ່ເສັ້ນທາງການບິນທີ່ຄາດຄະເນຂອງແຄັບຊູນອາດຈະເຮັດໃຫ້ມັນຕົກລົງໄດ້ທຸກບ່ອນລະຫວ່າງ 51.7° ເໜືອ ແລະ ໃຕ້, ຄອບຄຸມສ່ວນໃຫຍ່ຂອງໂລກທີ່ມີປະຊາກອນອາໄສຢູ່.

ນີ້ໝາຍຄວາມວ່າມັນອາດຈະຕົກລົງໄດ້ທຸກບ່ອນຈາກພາກເໜືອເຊັ່ນລອນດອນ ໄປຮອດພາກໃຕ້ເຊັ່ນປາຍໃຕ້ຂອງອາເມລິກາໃຕ້.

ເຫດການຂີ້ເຫຍື້ອອາວະກາດທີ່ບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ເຄີຍເກີດຂຶ້ນມາກ່ອນ.

ທ່ານ ເລມເມັນສ໌ ອະທິບາຍວ່າ “ການກັບເຂົ້າມາໃນຊັ້ນບັນຍາກາດຂອງໂລກຂອງວັດຖຸທີ່ມະນຸດສ້າງຂຶ້ນເກີດຂຶ້ນເລື້ອຍໆ,” ເກີດຂຶ້ນທຸກອາທິດສຳລັບຍານອາວະກາດຂະໜາດໃຫຍ່ກວ່າ ແລະ ທຸກມື້ສຳລັບຍານອາວະກາດຂະໜາດນ້ອຍກວ່າ. ວັດຖຸມັກຈະໄໝ້ໃນຊັ້ນບັນຍາກາດຂອງໂລກກ່ອນທີ່ພວກມັນຈະເຖິງພື້ນດິນ.

ຈະຫຼວດບູສເຕີ ລອງມາຊ 5B ຂອງຈີນໄດ້ກັບເຂົ້າມາເໜືອມະຫາສະໝຸດອິນເດຍໃນປີ 2022, ແລະ ສະຖານີອາວະກາດເທຍນກົງ 1 ສ່ວນໃຫຍ່ໄໝ້ເໜືອມະຫາສະໝຸດປາຊີຟິກໃນປີ 2018.

ໂຄສມອສ 482 ຕອນນີ້ກຳລັງຖືກຕິດຕາມຢ່າງໃກ້ຊິດໂດຍອົງການອາວະກາດສາກົນ.

ທ່ານ ເລມເມັນສ໌ ກ່າວວ່າ ຍານອາວະກາດໃນອະນາຄົດ “ຄວນຖືກອອກແບບໃນລັກສະນະທີ່ພວກມັນສາມາດເອົາຕົວເອງອອກຈາກວົງໂຄຈອນຢ່າງປອດໄພ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນໂດຍການຄວບຄຸມການກັບເຂົ້າມາ”.

ສິ່ງນີ້ຊ່ວຍໃຫ້ສາມາດຄາດຄະເນຈຸດທີ່ຕົກໄດ້ຢ່າງແມ່ນຍຳ, ຫຼຸດຄວາມສ່ຽງຂອງການທີ່ຂີ້ເຫຍື້ອໃດໆຈະກະທົບກັບພື້ນທີ່ທີ່ມີປະຊາກອນອາໄສຢູ່, ເພື່ອປົກປ້ອງປະຊາຊົນ ແລະ ຊັບສິນໃນຂະນະທີ່ “ຄຸ້ມຄອງຜົນກະທົບຕໍ່ສິ່ງແວດລ້ອມຂອງຂີ້ເຫຍື້ອໃນອາວະກາດ.”

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ