ເມື່ອພວກເຮົາເວົ້າເຖິງ “ການຂ້າຕົວຕາຍ” ຫຼາຍຄົນມັກຄິດເຖິງໂລກຊຶມເສົ້າເປັນອັນດັບທຳອິດ. ແຕ່ຕາມຄວາມເປັນຈິງແລ້ວ, ປັດໃຈທີ່ຊຸກດັນໃຫ້ຄົນຕັດສິນໃຈຢຸດຊີວິດນັ້ນມີຫຼາກຫຼາຍກວ່າທີ່ພວກເຮົາຄິດ. ມີຜູ້ເສຍຊີວິດຈາກການຂ້າຕົວຕາຍເຖິງ 5,172 ຄົນ ຫຼື ສະເລ່ຍວັນລະ 14 ຄົນ. ຄິດແບບງ່າຍໆ ຄືມີຄົນໜຶ່ງຈົບຊີວິດລົງໃນທຸກໆ 2 ຊົ່ວໂມງ ແລະ ຍັງມີຜູ້ພະຍາຍາມຂ້າຕົວຕາຍສູງເຖິງ 31,110 ຄົນ ຫຼື ສະເລ່ຍວັນລະ 85 ຄົນ. ຕົວເລກເຫຼົ່ານີ້ພາໃຫ້ຮູ້ສຶກສະເທືອນໃຈ ແລະ ສະທ້ອນໃຫ້ເຫັນວ່າ ບັນຫານີ້ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງໄກຕົວເລີຍ.

ສິ່ງທີ່ໜ້າສົນໃຈຄື ປັດໃຈທີ່ນຳໄປສູ່ການຂ້າຕົວຕາຍບໍ່ໄດ້ມີພຽງແຕ່ໂລກຊຶມເສົ້າເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງລວມເຖິງໂລກທາງຮ່າງກາຍຊຳເຮື້ອ (31%), ໂລກຈິດຕະເວດ (27%), ການໃຊ້ເຫຼົ້າແອວກໍຮໍ (21.1%) ລວມເຖິງປັດໃຈທາງສັງຄົມ ແລະ ເສດຖະກິດອື່ນໆ ອີກຫຼາຍປະການ. ສະຖິຕິທັງໝົດນີ້ບອກພວກເຮົາຢ່າງຊັດເຈນວ່າ ເບື້ອງຫຼັງຂອງການຕັດສິນໃຈຄັ້ງສຸດທ້າຍ ມີເລື່ອງລາວຫຼາຍກວ່າທີ່ເຫັນ ແລະ ບາງຄັ້ງອາດເປັນສິ່ງທີ່ຄົນຮອບຂ້າງບໍ່ທັນໄດ້ສັງເກດເຫັນເລີຍກໍເປັນໄດ້.

ປັດໃຈທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບການຂ້າຕົວຕາຍ

ບັນຫາສຸຂະພາບຈິດອື່ນໆ

ນອກຈາກໂລກຊຶມເສົ້າແລ້ວ, ຍັງມີພາວະສຸຂະພາບຈິດອື່ນທີ່ເພີ່ມຄວາມສ່ຽງ ເຊັ່ນ: ໂລກໄບໂພລາ, ໂລກວິຕົກກັງວົນຮຸນແຮງ, PTSD (ໂລກຄຽດຫຼັງເຫດການສະເທືອນໃຈ) ຫຼື ໂລກຈິດຕະເພດ ຊຶ່ງອາດເຮັດໃຫ້ຜູ້ປ່ວຍຮັບມືກັບຄວາມທຸກໄດ້ຍາກຂຶ້ນ.

ຄວາມຄຽດຈາກຊີວິດປະຈຳວັນ

ບັນຫາທາງເສດຖະກິດ, ໜີ້ສິນ, ບັນຫາຄອບຄົວ, ການຖືກກົດດັນໃນບ່ອນເຮັດວຽກ ຫຼື ການສູນເສຍບຸກຄົນອັນເປັນທີ່ຮັກ ລ້ວນເປັນຕົວກະຕຸ້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນຮູ້ສຶກໝົດໜທາງ ແລະ ອາດນຳໄປສູ່ຄວາມຄິດຂ້າຕົວຕາຍ.

ພາວະຕິດສານເສບຕິດ ແລະ ເຫຼົ້າແອວກໍຮໍ

ການໃຊ້ສານເສບຕິດຫຼືເຫຼົ້າແອວກໍຮໍຫຼາຍເກີນໄປ ອາດເຮັດໃຫ້ຄວາມສາມາດໃນການຄວບຄຸມອາລົມ ແລະ ເຫດຜົນຫຼຸດລົງ, ເພີ່ມຄວາມຫຸນຫັນພັນແລ່ນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຕັດສິນໃຈໃນທາງທີ່ຜິດໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ.

ໂລກທາງຮ່າງກາຍທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ຄຸນນະພາບຊີວິດ

ຜູ້ປ່ວຍທີ່ມີໂລກຊຳເຮື້ອ ຫຼື ໂລກທີ່ສົ່ງຜົນຕໍ່ຄຸນນະພາບຊີວິດ ເຊັ່ນ: ມະເຮັງ, ໂລກທາງລະບົບປະສາດ ຫຼື ອາການເຈັບປວດຊຳເຮື້ອ ອາດຮູ້ສຶກສິ້ນຫວັງ ແລະ ຕ້ອງການຢຸດຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງຕົນເອງ.

ແຮງກົດດັນທາງສັງຄົມ ແລະ ວັດທະນະທຳ

ບາງຄັ້ງ ການຖືກສັງຄົມກົດດັນ ເຊັ່ນ: ການຖືກກັ່ນແກ້ງ (Bullying), ການເຜີຊິນກັບອະຄະຕິທາງເພດ ຫຼື ການຖືກບັງຄັບໃຫ້ຕ້ອງດຳເນີນຊີວິດຕາມຄ່ານິຍົມທີ່ຕົນເອງບໍ່ສາມາດຮັບໄຫວ ອາດເຮັດໃຫ້ຄົນຮູ້ສຶກບໍ່ມີທາງອອກ.

ພວກເຮົາຈະຊ່ວຍກັນປ້ອງກັນໄດ້ແນວໃດ?

• ສັງເກດສັນຍານເຕືອນ ເຊັ່ນ: ການແຍກຕົວຈາກສັງຄົມ, ເວົ້າເຖິງຄວາມຕາຍເລື້ອຍໆ ຫຼື ມີພຶດຕິກຳທີ່ປ່ຽນໄປຢ່າງວ່ອງໄວ.
• ເປີດໃຈຮັບຟັງ, ບາງຄັ້ງການມີໃຜສັກຄົນທີ່ພ້ອມຮັບຟັງໂດຍບໍ່ຕັດສິນ ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ທີ່ກຳລັງທຸກໃຈຮູ້ສຶກວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ຄົນດຽວ.
• ແນະນຳໃຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ຊ່ຽວຊານ, ການເຂົ້າພົບນັກຈິດຕະວິທະຍາ ຫຼື ຈິດຕະແພດບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຜິດປົກກະຕິ ແລະ ອາດຊ່ວຍໃຫ້ຜູ້ທີ່ກຳລັງເຜີຊິນບັນຫາມອງເຫັນທາງອອກທີ່ດີກວ່າ.
• ສ້າງສັງຄົມທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ບໍ່ກົດດັນກັນເກີນໄປ, ການໃຫ້ກຳລັງໃຈ ແລະ ສະໜັບສະໜູນກັນໃນຄອບຄົວ ແລະ ບ່ອນເຮັດວຽກ ສາມາດຫຼຸດຄວາມສ່ຽງຂອງການເກີດບັນຫາສຸຂະພາບຈິດໄດ້.

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ