ຫຼັງຈາກເຫດສັງຫານປະຊາຊົນ 26 ຄົນ ໃນແຂວງແຄຊເມຍ

ຫຼັງຈາກເຫດສັງຫານປະຊາຊົນ 26 ຄົນ ໂດຍມືປືນໃນແຂວງແຄຊເມຍ ເມື່ອວັນທີ 22 ເມສາ ທີ່ຜ່ານມາ, ດິນແດນເທິງພູເຂົາຫິມາໄລແຫ່ງນີ້ ເຊິ່ງເປັນພື້ນທີ່ຜິດພາດລະຫວ່າງອິນເດຍ ແລະ ປາກີສຖານມາດົນກວ່າ 7 ທົດສະວັດ ໄດ້ກັບມາເປັນຈຸດສົນໃຈອີກຄັ້ງ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ເປັນເອກະລາດຈາກອັງກິດໃນປີ 1947, ບຣິຕິຊແຕ່ກ່ອນອິນເດຍໄດ້ແຍກຕົວອອກເປັນສອງປະເທດ ຄືອິນເດຍ ແລະ ປາກີສຖານ.

ທັງສອງປະເທດເຊິ່ງລ້ວນມີອາວຸດນິວເຄລຍໃນຄອບຄອງໄດ້ເຮັດສົງຄາມກັນມາແລ້ວສອງຄັ້ງຈາກປະເດັນຜິດພາດເໜືອດິນແດນແຫ່ງນີ້ ເຊິ່ງມີຄົນສ່ວນໃຫຍ່ເປັນຊາວມຸສລິມ. ທັງສອງປະເທດຕ່າງກໍອ້າງກຳມະສິດເໜືອດິນແດນແຫ່ງນີ້.

ນອກຈາກນີ້, ແຂວງແຄຊເມຍຍັງມີພື້ນທີ່ບາງສ່ວນທີ່ຈີນເຂົ້າປົກຄອງດ້ວຍເຊັ່ນກັນ: ໂດຍແຄຊເມຍຖືເປັນໜຶ່ງໃນພື້ນທີ່ທີ່ມີກອງກຳລັງທະຫານຢູ່ຫຼາຍທີ່ສຸດແຫ່ງໜຶ່ງຂອງໂລກ.

ໃນປີ 2019, ລັດຖະສະພາຂອງອິນເດຍໄດ້ຍົກເລີກສະຖານະພິເສດຂອງດິນແດນແຫ່ງນີ້ທີ່ໃຫ້ອຳນາດປົກຄອງຕົນເອງໃນລະດັບໜຶ່ງ.

ພູມິພາກນີ້ຍັງຖືກແບ່ງອອກເປັນສອງດິນແດນພາຍໃຕ້ການບໍລິຫານຂອງລັດຖະບານກາງອິນເດຍ.

ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນເປັນຕົ້ນມາ ລັດຖະບານອິນເດຍໄດ້ອ້າງຊ້ຳ ແລ້ວຊ້ຳອີກວ່າສະຖານະການດ້ານຄວາມປອດໄພໃນພູມິພາກນີ້ດີຂຶ້ນແລ້ວ ແລະ ກຸ່ມກະບົດຕໍ່ຕ້ານການປົກຄອງຂອງອິນເດຍກໍຖືກສະກັດກັ້ນໄປແລ້ວ.

ຂະນະທີ່ນັກວິຈານໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມເຖິງຄຳກ່າວອ້າງດັ່ງກ່າວຂອງລັດຖະບານອິນເດຍອີກຄັ້ງ ຫຼັງຈາກເກີດເຫດການນອງເລືອດເມື່ອວັນອັງຄານທີ່ຜ່ານມາ.

ທະຫານຊາວປາກີສຖານນາຍໜຶ່ງກຳລັງຢືນປະຈຳການທີ່ດ່ານກວດແຫ່ງໜຶ່ງ ຂະນະທີ່ລົດຍົນທີ່ມີຜູ້ສັງເກດການທາງທະຫານຂອງສະຫະປະຊາຊາດໂດຍສານໄປດ້ວຍເດີນທາງມາເຖິງໃກ້ກັບເສັ້ນແບ່ງເຂດຢຸດຍິງ (Line of Control).

ປະຫວັດສາດນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1947

ນັບຕັ້ງແຕ່ອິນເດຍແລະປາກີສຖານໄດ້ຮັບເອກະລາດຈາກການປົກຄອງອັງກິດໃນປີ 1947, ອະດີດຜູ້ປົກຄອງລັດຈຳມູ ແລະ ແຄຊເມຍໄດ້ຮັບທາງເລືອກໃຫ້ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມລັດທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການໄດ້ ກ່າວຄືຈະເລືອກໄປລວມກັບອິນເດຍຫຼືປາກີສຖານກໍໄດ້.

ໃນຕອນນັ້ນ, ຮາຣີ ຊິງ ມະຫາຣາຊາຜູ້ປົກຄອງແຄຊເມຍເຊິ່ງເປັນຊາວຮິນດູ ເປັນປະມຸກຂອງດິນແດນທີ່ປະຊາກອນສ່ວນໃຫຍ່ເປັນຊາວມຸສລິມແຫ່ງນີ້.

ລາວຕົກຢູ່ໃນສະຖານະການທີ່ບໍ່ສາມາດຕັດສິນໃຈໄດ້ວ່າຈະໄປເຂົ້າຮ່ວມກັບປະເທດໃດ. ຮາຣີ ຊິງ ຈຶ່ງລົງນາມໃນຂໍ້ຕົກລົງ “ຢຸດນິ້ງ (standstill)” ເປັນການຊົ່ວຄາວເພື່ອທີ່ຈະຮັກສາບໍລິການດ້ານການຄົມມະນາຄົມຂົນສົ່ງແລະບໍລິການອື່ນໆ ກັບປາກີສຖານຕໍ່ໄປ.

ຕໍ່ມາໃນເດືອນຕຸລາ 1947 ມີກຸ່ມຊົນເຜົ່າຈາກປາກີສຖານໄດ້ບຸກລຸກເຂົ້າມາໃນແຂວງແຄຊເມຍ ໂດຍມີຈຸດເລີ່ມຕົ້ນມາຈາກລາຍງານວ່າມີການໂຈມຕີຊາວມຸສລິມ ລວມເຖິງຄວາມຜິດຫວັງຈາກກົນລະຍຸດການຍືດເວລາຂອງຮາຣີ ຊິງ.

ຮາຣີ ຊິງ ຈຶ່ງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອທາງທະຫານຈາກອິນເດຍ.

ໃນລະຫວ່າງການຖະແຫຼງຂ່າວໃນກຸງນິວເດລີ ໃນປີ 1947, ລອດ ເມົ້າແບັດເທັນ (ກາງຂວາ) ອຸປະລາຊຂອງອິນເດຍ ພ້ອມກັບຜູ້ນຳຂອງອິນເດຍ ເຫັນພ້ອງກັນເລື່ອງການແບ່ງແຍກອິນເດຍ.

ລອດ ເມົ້າແບັດເທັນ ອຸປະລາຊຂອງອິນເດຍເຊື່ອວ່າ ສັນຕິພາບຈະເກີດໃນແຄຊເມຍໄດ້ໂດຍການໃຫ້ດິນແດນແຫ່ງນີ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບອິນເດຍເປັນການຊົ່ວຄາວ ໃນລະຫວ່າງລໍການລົງຄະແນນສຽງເພື່ອກຳນົດສະຖານະຂັ້ນສຸດທ້າຍ.

ໃນເດືອນນັ້ນເອງ, ຮາຣີ ຊິງ ໄດ້ລົງນາມໃນພາກຍານຸວັດສານ (Instrument of Accession) ເຊິ່ງເປັນການເຂົ້າເປັນອັກຄະພາຄີສົນທິສັນຍາມິດຕະພາບແລະຄວາມຮ່ວມມືກັບອິນເດຍ ໂດຍມອບການຄວບຄຸມນະໂຍບາຍຕ່າງປະເທດແລະການປ້ອງກັນປະເທດໃຫ້ກັບອິນເດຍ.

ກອງທັບອິນເດຍໄດ້ເຂົ້າຍຶດຄອງພື້ນທີ່ສອງໃນສາມຂອງແຄຊເມຍ. ດ້ານປາກີສຖານໄດ້ຍຶດຄອງພື້ນທີ່ທາງຕອນເໜືອສ່ວນທີ່ເຫຼືອໄວ້, ຂະນະທີ່ໃນທົດສະວັດທີ 1950 ຈີນກໍຍຶດຄອງພື້ນທີ່ທາງຕາເວັນອອກຂອງພູມິພາກນີ້ ໂດຍຮຽກວ່າ “ອັກໄຊຈິນ” (Aksai Chin).

ປະເດັນວ່າພາກຍານຸວັດສານດັ່ງກ່າວຫຼືການເຂົ້າມາຂອງກອງທັບອິນເດຍເກີດຂຶ້ນກ່ອນກັນ ຖືເປັນທີ່ມາຫຼັກຂອງຂໍ້ພິພາດລະຫວ່າງອິນເດຍແລະປາກີສຖານ.

ອິນເດຍຢືນຢັນວ່າ ຮາຣີ ຊິງ ລົງນາມໃນພາກຍານຸວັດສານດັ່ງກ່າວກ່ອນ, ນີ້ຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ການມີກອງກຳລັງຂອງອິນເດຍໃນດິນແດນດັ່ງກ່າວບໍ່ມີຄວາມເປັນທຳ.

ຂະນະທີ່ປາກີສຖານຢືນຢັນວ່າ ມະຫາຣາຊາຄົງບໍ່ສາມາດລົງນາມໃນພາກຍານຸວັດສານດັ່ງກ່າວກ່ອນທີ່ກອງທະຫານອິນເດຍຈະມາຮອດໄດ້, ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຖືວ່າ ຮາຣີ ຊິງ ກັບອິນເດຍໄດ້ເພີກເສີຍຕໍ່ຂໍ້ຕົກລົງ “ຢຸດນິ້ງ” ກັບປາກີສຖານ.

ທະຫານນາຍໜຶ່ງເບິ່ງຂຶ້ນໄປທີ່ທຸງ ແລະ ອາຄານຂອງປາກີສຖານ ຈາກໝູ່ບ້ານສີມາຣີ (Seemari) ເຊິ່ງຢູ່ຝັ່ງອິນເດຍຂອງເສັ້ນແບ່ງເຂດຢຸດຍິງ.

ລັດຖະບານປາກີສຖານຕ້ອງການໃຫ້ມີການຈັດທຳປະຊາມະຕິເພື່ອຕັດສິນສະຖານະຂອງແຄຊເມຍ ຂະນະທີ່ລັດຖະບານອິນເດຍໂຕ້ແຍ້ງວ່າ ຈາກການທີ່ຜູ້ຄົນໃນດິນແດນແຫ່ງນີ້ໄດ້ລົງຄະແນນສຽງໃນການເລືອກຕັ້ງລະດັບລັດ ແລະ ລະດັບຊາດຂອງອິນເດຍຕິດຕໍ່ກັນຫຼາຍຄັ້ງ ຖືວ່າຊາວແຄຊເມຍໄດ້ຢືນຢັນການເຂົ້າຮ່ວມກັບອິນເດຍແລ້ວ.

ດ້ານປາກີສຖານອ້າງເຖິງມະຕິຂອງອົງການສະຫະປະຊາຊາດຫຼາຍສະບັບທີ່ສະໜັບສະໜູນການລົງປະຊາມະຕິທີ່ດຳເນີນການໂດຍສະຫະປະຊາຊາດ, ໃນຂະນະທີ່ອິນເດຍກ່າວວ່າຂໍ້ຕົກລົງຊິມລາປີ 1972 ຜູກມັດທັງສອງປະເທດໃນການແກ້ໄຂບັນຫາດັ່ງກ່າວໃນລັກສະນະລັດຕໍ່ລັດ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຍັງບໍ່ມີຄວາມເຄື່ອນໄຫວທີ່ມີຄວາມສຳຄັນໃດໆ ຈາກຈຸດຢືນດັ່ງກ່າວມາເປັນເວລາຫຼາຍທົດສະວັດແລ້ວ.

ນອກຈາກນີ້, ຊາວແຄຊເມຍບາງສ່ວນຍັງພະຍາຍາມຫາທາງເລືອກທີສາມ, ນັ້ນຄືການປະກາດເອກະລາດ, ເຊິ່ງເປັນທາງເລືອກທີ່ບໍ່ວ່າຈະເປັນປາກີສຖານຫຼືແມ່ນແຕ່ອິນເດຍກໍບໍ່ພ້ອມພິຈາລະນາ.

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ