ຕົວຢ່າງຝຸ່ນຈາກດວງຈັນຊຸດທຳອິດທີ່ຖືກນຳກັບມາຍັງໂລກໃນຮອບເກືອບ 50 ປີ ໄດ້ມາເຖິງສະຫະລາຊະອານາຈັກແລ້ວ ໂດຍເປັນການຢືມມາຈາກຈີນ

 

ຕົວຢ່າງຝຸ່ນຈາກດວງຈັນຊຸດທຳອິດທີ່ຖືກນຳກັບມາຍັງໂລກໃນຮອບເກືອບ 50 ປີ ໄດ້ມາເຖິງສະຫະລາຊະອານາຈັກແລ້ວ ໂດຍເປັນການຢືມມາຈາກຈີນ ແລະ ຖືກເກັບຢູ່ໃນຕູ້ເຊຟໃນສະຖານທີ່ຮັກສາຄວາມປອດໄພສູງໃນຍ່ານມິລຕັນຄີນສ໌ ຫຼັງຈາກສາດສະດາຈານມະເຫສ ອານັນທ໌ ເປັນນັກວິທະຍາສາດພຽງຄົນດຽວໃນສະຫະລາຊະອານາຈັກທີ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຢືມສິ່ງຫາຍາກຢ່າງຍິ່ງນີ້ ຊຶ່ງເພິ່ນບັນລະຍາຍວ່າ “ມີຄ່າຍິ່ງກວ່າຜົງຄຳ”.

 

ເພິ່ນກ່າວວ່າ “ບໍ່ມີໃຜໃນໂລກນີ້ສາມາດເຂົ້າເຖິງຕົວຢ່າງຝຸ່ນດວງຈັນຈາກຈີນໄດ້ ດັ່ງນັ້ນນີ້ຈຶ່ງເປັນກຽດຢ່າງຍິ່ງແລະເປັນເອກະສິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່.” ຫຼັງຈາກບົດແລະຍິງຜົງດ້ວຍເລເຊີ ທີມຂອງ ສດສ.ອານັນທ໌ຫວັງວ່າຈະສາມາດຕອບຄຳຖາມພື້ນຖານກ່ຽວກັບວິທີການກໍ່ຕົວຂອງດວງຈັນແລະຊ່ວງປີທຳອິດໆ ຂອງໂລກໄດ້.

 

ຜົງຝຸ່ນເຫຼົ່ານີ້ອາດເປັນຫຼັກຖານທີ່ສະໜັບສະໜູນທິດສະດີຂອງນັກວິທະຍາສາດທີ່ວ່າດວງຈັນຖືກສ້າງຂຶ້ນຈາກເສດຊາກທີ່ກະເດັນອອກມາເມື່ອໂລກຊົນກັບດາວເຄາະຂະໜາດເທົ່າດາວອັງຄານເມື່ອ 4,500 ລ້ານປີກ່ອນ.

 

ຈີນໄດ້ເກັບຕົວຢ່າງຫີນຈາກພາລະກິດອະວະກາດຊາງເອ໋ອ 5 ໃນປີ 2020 ເມື່ອລົງຈອດບົນພື້ນທີ່ພູເຂົາໄຟທີ່ຮຽກວ່າມອນສ໌ ຣຶມເກີ. ແຂນກົນເຈາະລົງໄປໃນດິນເພື່ອເກັບຕົວຢ່າງ 2 ກິໂລກຣາມ ຊຶ່ງນຳກັບມາຍັງໂລກໃນແຄບຊູນທີ່ລົງຈອດໃນເຂດປົກຄອງຕົນເອງມອງໂກເລຍໃນຂອງຈີນ.

 

ນັບເປັນການເກັບຕົວຢ່າງຈາກດວງຈັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ປະສົບຄວາມສຳເລັດ ນັບຕັ້ງແຕ່ພາລະກິດຂອງສະຫະພາບໂຊວຽດໃນປີ 1976 ແລະ ເຮັດໃຫ້ຈີນກ້າວຂຶ້ນເປັນຜູ້ນຳໃນການແຂ່ງຂັນອະວະກາດຄັ້ງໃໝ່.

 

ປັດຈຸບັນ ຈີນໄດ້ມອບຕົວຢ່າງໃຫ້ກັບນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກຕ່າງປະເທດ 7 ລາຍເປັນຄັ້ງທຳອິດເພື່ອເຮັດການຄົ້ນພົບສິ່ງໃໝ່ໆ ຕາມທຳນຽມດ້ານຄວາມຮ່ວມມືລະຫວ່າງນັກວິທະຍາສາດດ້ານອະວະກາດທີ່ມີມາຢ່າງຍາວນານ.

 

ຂວດທົດລອງຂະໜາດນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ຖືກສົ່ງມອບໃຫ້ກັບສາດສະດາຈານອານັນທ໌ໃນພິທີທີ່ກຸງປັກກິ່ງເມື່ອອາທິດທີ່ແລ້ວ ໂດຍເພິ່ນໄດ້ພົບປະກັບນັກວິທະຍາສາດຈາກລັດເຊຍ, ຍີ່ປຸ່ນ, ປາກີສຖານ ແລະ ຢູໂຣບ ແລະ ເດີນທາງກັບສະຫະລາຊະອານາຈັກ ໂດຍບັນຈຸສິ່ງຂອງລ້ຳຄ່າໃນກະເປົາຖືຂອງເພິ່ນ.

 

ທີ່ຫ້ອງແລັບຂອງເພິ່ນທີ່ມະຫາວິທະຍາໄລເປີດໃນມິລຕັນຄີນສ໌ ທຸກຄົນຈະຕ້ອງເຮັດຄວາມສະອາດເກີບ ແລະ ສວມຖົງມືພລາສຕິກ, ຊຸດຄຸມ, ຕາໜ່າງຄຸມຜົມ ແລະ ໝວກຄຸມຫົວ.

 

ສະພາບແວດລ້ອມພາຍໃນຫ້ອງທີ່ມີຄວາມປອດໄພສູງນີ້ຈະຕ້ອງສະອາດຢ່າງແທ້ຈິງ ເພື່ອປ້ອງກັນການປົນເປື້ອນ ເພາະຫາກວັດສະດຸຈາກໂລກປະສົມກັບສິ່ງແປກປອມຈາກນອກໂລກເຫຼົ່ານີ້ ອາດທຳລາຍການວິເຄາະທີ່ທີມຂອງສາດສະດາຈານອານັນທ໌ຈະເຮັດໄດ້ຢ່າງຖາວອນ.

 

ໃນຫ້ອງທົດລອງແຫ່ງໜຶ່ງ ເຕັມໄປດ້ວຍເຄື່ອງຈັກທີ່ມີເຄືອຂ່າຍສັບຊ້ອນຂອງທໍ່, ວາວ ແລະ ສາຍໄຟຈຳນວນນັບບໍ່ຖ້ວນ ລວມເຖິງກະບອກສູບຂະໜາດນ້ອຍທີ່ສາມາດໃຫ້ຄວາມຮ້ອນກັບຝຸ່ນຜົງໄດ້ຈົນເຖິງອຸນຫະພູມ 1,400 ອົງສາເຊລເຊຍສ ຊຶ່ງຈະຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຂົາສະກັດຄາບອນ, ໄນໂຕຣເຈນ ແລະ ກ໊າດໂນເບລໄດ້ ຊຶ່ງເປັນໜຶ່ງໃນເຫດຜົນທີ່ສາດສະດາຈານອານັນທ໌ເຊື່ອວ່າເປັນສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ຫ້ອງປະຕິບັດການຂອງເພິ່ນໄດ້ຮັບເລືອກໃຫ້ຮັບຕົວຢ່າງຫາຍາກນີ້.

 

ທີມງານມີເວລາໜຶ່ງປີໃນການເຮັດການຄົ້ນຄວ້າໃຫ້ສຳເລັດ. ເມື່ອເຖິງຕອນຈົບ ການຄົ້ນຫາຄຳຕອບຂອງພວກເຂົາອາດຈົບລົງດ້ວຍການທຳລາຍຕົວຢ່າງເຫຼົ່ານີ້.

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ