ໃນເລື່ອງວິທະຍາສາດ-ນິຍາຍປີ 1983 ຂອງລາວ, ນັກດາລາສາດຟີຊິກອິນເດຍຄົນໜຶ່ງໄດ້ພະຍາກອນວ່າໂຮງຮຽນຈະເປັນແນວໃດໃນປີ 2050.

Jayant Narlikar ໄດ້ຈິນຕະນາການເຖິງສາກກະວາກໜຶ່ງທີ່ມີສັດຕະວະໂລກອື່ນ, ທີ່ອາໄສຢູ່ທ່າມກາງມະນຸດ, ຈະນັ່ງຢູ່ໜ້າຈໍແລະເຂົ້າຮຽນອອນລາຍ. ສັດຕະວະໂລກອື່ນຍັງບໍ່ທັນປາກົດຕົວ, ແຕ່ການຮຽນອອນລາຍໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຈິງສຳລັບນັກຮຽນຢ່າງວ່ອງໄວກວ່າທີ່ຄາດ, ໃນປີ 2020, ເມື່ອການແຜ່ລະບາດຂອງ Covid-19 ເກີດຂຶ້ນ.

Narlikar ຍັງມີຊື່ສຽງໃນການສະເໜີທາງເລືອກອື່ນຕໍ່ກັບທິດສະດີ Big Bang – ແນວຄິດທີ່ນິຍົມວ່າຈັກກະວານຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນຈຸດດຽວໃນເວລາດຽວ. ລາວເຊື່ອວ່າຈັກກະວານມີມາຕັ້ງແຕ່ສະໄໝໃດແລ້ວ, ຂະຫຍາຍຕົວຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເຖິງອະນັນ.

ດ້ວຍການເສຍຊີວິດຂອງລາວໃນວັນອັງຄານທີ່ຜ່ານມານີ້, ອິນເດຍໄດ້ສູນເສຍນັກດາລາສາດຟີຊິກທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຄົນໜຶ່ງ. Narlikar ມີອາຍຸ 86 ປີ – ເປັນຄົນທີ່ກ້າວໜ້າກວ່າຍຸກສະໄໝຂອງລາວ ແລະເປັນຜູ້ທີ່ປະກົບສ້າງຄົນລຸ້ນນັກຄົ້ນຄວ້າອິນເດຍຜ່ານການອຸທິດຕົນຕະຫຼອດຊີວິດໃຫ້ແກ່ການສຶກສາວິທະຍາສາດ.

ງານສົ່ງສົບຂອງລາວມີຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມຫຼາຍຮ້ອຍຄົນ, ຕັ້ງແຕ່ນັກຮຽນຈົນເຖິງນັກວິທະຍາສາດທີ່ມີຊື່ສຽງ ແລະເຖິງແມ່ນແຕ່ພະນັກງານບໍລິການຂອງລາວ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງຜົນກະທົບອັນເລິກເຊິ່ງທີ່ລາວມີຕໍ່ສັງຄົມ.

ເກີດວັນທີ 19 ກໍລະກົດ 1938, ຢູ່ເມືອງ Kolhapur ໃນລັດ Maharashtra ພາກຕາເວັນຕົກ, Narlikar ຖືກລ້ຽງດູໃນຄອບຄົວທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍປະເພນີທາງວິຊາການ.

ພໍ່ຂອງລາວ, Vishnu Narlikar, ເປັນອາຈານແລະນັກຄະນິດສາດ, ແລະແມ່ Sumati ເປັນນັກວິຊາການພາສາ Sanskrit.

ຕາມຮອຍພໍ່ແມ່, Narlikar ທີ່ເປັນຄົນຮຽນເກັ່ງໄດ້ໄປມະຫາວິທະຍາໄລ Cambridge ເພື່ອສຶກສາຕໍ່ ຊຶ່ງລາວໄດ້ເປັນທີ່ໜຶ່ງໃນວິຊາຄະນິດສາດທີ່ມີກຽດຕິຍົດສູງ. ລາວຍັງມີຄວາມສົນໃຈເລິກເຊິ່ງໃນດາລາສາດຟີຊິກແລະຈັກກະວານວິທະຍາ.

ແຕ່ເຫດການທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງລາວຢູ່ Cambridge ແມ່ນການຮ່ວມງານກັບອາຈານແນະນຳວິທະຍານິພົນຂອງລາວ, ນັກຟີຊິກ Sir Fred Hoyle. Narlikar ແລະ Hoyle ໄດ້ວາງພື້ນຖານສຳລັບທາງເລືອກປະຕິວັດໃຫມ່ຕໍ່ກັບທິດສະດີ Big Bang ທີ່ນິຍົມ.

ນັກຟີຊິກທັງສອງໄດ້ທ້າທາຍທິດສະດີ Big Bang, ທີ່ກ່າວວ່າສິ່ງທັງໝົດແລະພະລັງງານໃນຈັກກະວານເກີດຂຶ້ນໃນຄັ້ງດຽວປະມານ 13.8 ຕື້ປີກ່ອນ.

ທິດສະດີ Hoyle-Narlikar ໄດ້ສະເໜີຢ່າງກ້າຫານການສ້າງສິ່ງໃໝ່ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນຈັກກະວານທີ່ບໍ່ມີຂອບເຂດ. ທິດສະດີຂອງພວກເຂົາອີງໃສ່ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເອີ້ນວ່າແບບຈຳລອງສະຖານະຄົງທີ່ກຶ່ງໜຶ່ງ.

ໃນບັນທຶກຊີວະປະຫວັດຂອງລາວ “My Tale of Four Cities”, Narlikar ໃຊ້ການປຽບທຽບທະນາຄານໃນການອະທິບາຍທິດສະດີ.

“ເພື່ອເຂົ້າໃຈແນວຄວາມຄິດນີ້ໃຫ້ດີກວ່າ, ຄິດເຖິງທຶນທີ່ລົງທຶນໃນທະນາຄານທີ່ໃຫ້ອັດຕາດອກເບ້ຍຄົງທີ່. ນັ້ນຄື, ດອກເບ້ຍທີ່ໄດ້ຮັບຈະຖືກເພີ່ມເຂົ້າໃສ່ທຶນຕົ້ນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ ສະນັ້ນທຶນຈຶ່ງຂະຫຍາຍຕົວເຊັ່ນດຽວກັນກັບດອກເບ້ຍ.”

ລາວອະທິບາຍວ່າຈັກກະວານຂະຫຍາຍຕົວຄືກັບທຶນທີ່ມີດອກເບ້ຍທະວີຄູນ. ແນວໃດກໍຕາມ, ຕາມທີ່ຊື່ ‘steady state’ ໝາຍເຖິງ, ຈັກກະວານມັກຈະເບິ່ງຄືເກົ່າສະເໝີສຳລັບຜູ້ສັງເກດການ.

ນັກດາລາສາດ Somak Raychaudhury ກ່າວວ່າເຖິງແມ່ນທິດສະດີຂອງ Narlikar ຈະບໍ່ນິຍົມເທົ່າ Big Bang, ແຕ່ມັນຍັງມີປະໂຫຍດ.

“ລາວໄດ້ພັດທະນາກົນໄກທີ່ສິ່ງຕ່າງໆສາມາດຖືກສ້າງແລະທຳລາຍຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງໃນຈັກກະວານທີ່ບໍ່ມີຂອບເຂດ,” Raychaudhary ກ່າວ.

“ເຖິງແມ່ນແບບຈຳລອງ Big Bang ຈະໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ແຕ່ເຄື່ອງມືຫຼາຍອັນທີ່ພັດທະນາສຳລັບແບບຈຳລອງສະຖານະຄົງທີ່ຍັງມີປະໂຫຍດຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້,” ລາວເພີ່ມ.

Raychaudhary ລະນຶກໄດ້ວ່າເຖິງແມ່ນ Hoyle ຈະເລີ່ມພິຈາລະນາອົງປະກອບຂອງທິດສະດີ Big Bang, Narlikar ຍັງຄົງຫມັ້ນໝູ່ກັບທິດສະດີສະຖານະຄົງທີ່.

ປ້າຍຫນ້າຫ້ອງການຂອງລາວໄດ້ຂຽນໄວ້ຢ່າງເໝາະສົມວ່າ: “Big Bang ແມ່ນຕຳນານທີ່ກຳລັງລະເບີດ.”

Narlikar ໄດ້ຢູ່ໃນສະຫະລາຊະອານາຈັກຈົນເຖິງປີ 1971 ໃນຖານະເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານຢູ່ King’s College ແລະເປັນສະມາຊິກກໍ່ຕັ້ງຂອງສະຖາບັນດາລາສາດທິດສະດີ.

ເມື່ອລາວກາຍເປັນທີ່ມີຊື່ສຽງທົ່ວໂລກໃນວົງການດາລາສາດຟີຊິກ, ຊຸມຊົນວິທະຍາສາດໃນອິນເດຍໄດ້ສັງເກດເຫັນຜົນສຳເລັດຂອງລາວ.

ໃນປີ 1972, ລາວໄດ້ກັບຄືນມາອິນເດຍແລະເຂົ້າດຳລົງຕຳແໜ່ງຫົວໜ້າກຸ່ມດາລາສາດຟີຊິກທິດສະດີທີ່ສະຖາບັນ Tata Institute of Fundamental Research ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນທັນທີ, ເຊິ່ງລາວໄດ້ນຳພາຈົນເຖິງປີ 1989.

ແຕ່ການປະກອບສ່ວນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງລາວຕໍ່ອິນເດຍແມ່ນການສ້າງສະຖາບັນທີ່ອຸທິດຕົນໃຫ້ແກ່ການຄົ້ນຄວ້າຂັ້ນສູງແລະການເຮັດໃຫ້ວິທະຍາສາດເປັນປະຊາທິປະໄຕ.

ຄວາມຝັນນີ້ໄດ້ກາຍເປັນຈິງໃນປີ 1988, ເມື່ອ Narlikar ພ້ອມກັບນັກວິທະຍາສາດທີ່ມີຊື່ສຽງອື່ນໆ, ໄດ້ກໍ່ຕັ້ງສູນກາງລະຫວ່າງມະຫາວິທະຍາໄລສຳລັບດາລາສາດແລະດາລາສາດຟີຊິກ (IUCAA) ໃນເມືອງ Pune ພາກຕາເວັນຕົກຂອງອິນເດຍ.

ຈາກຫ້ອງນ້ອຍໆ 100 ຕາລາງຟຸດ, ມື້ນີ້ IUCAA ໄດ້ກາຍເປັນສະຖາບັນທີ່ໄດ້ຮັບການເຄົາລົບໃນລະດັບສາກົນສຳລັບດາລາສາດແລະດາລາສາດຟີຊິກ.

Narlikar ໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ອຳນວຍການກໍ່ຕັ້ງຈົນເຖິງປີ 2003, ແລະສືບຕໍ່ເປັນອາຈານກິດຕິຄຸນຫຼັງຈາກນັ້ນ.

ລາວຢືນຢັນວ່າ IUCAA ຄວນລວມເອົາໂຄງການທີ່ມຸ້ງໃສ່ນັກຮຽນແລະປະຊາຊົນທົ່ວໄປ. ການບັນຍາຍປະຈຳເດືອນ, ຄ່າຍວິທະຍາສາດ, ແລະກອງປະຊຸມວິຊາການໄດ້ກາຍເປັນກິດຈະກຳປົກກະຕິ.

ຄົນຊົງຈຳເຖິງວິໄສທັດຂອງ Narlikar ສຳລັບສະຖາບັນ, ນັກສຶກສາວິທະຍາສາດ Arvind Gupta ກ່າວວ່າ: “ລາວເວົ້າວ່ານັກສຶກສາປະລິນຍາເອກບໍ່ໄດ້ຕົກຈາກຟ້າມາ, ເຈົ້າຕ້ອງຈັບພວກເຂົາຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ. ລາວໃຫ້ສະຖານທີ່ສຳລັບຂ້ອຍພັກ, ບອກໃຫ້ຂ້ອຍລອງດຳເນີນສູນວິທະຍາສາດເດັກເປັນເວລາຫົກເດືອນ, ແລະຂ້ອຍກໍໄດ້ຢູ່ຕໍ່ໄປ 11 ປີ. ລາວໃຫ້ປີກແກ່ຂ້ອຍໃຫ້ບິນໄດ້.”

ເຖິງແມ່ນຈະເປັນນັກວິຊາການທີ່ມີຜົນງານດີເລີດທີ່ຕີພິມບົດຄົ້ນຄວ້າກວ່າ 300 ບົດ, Narlikar ບໍ່ເຄີຍຈຳກັດຕົນເອງໃຫ້ເປັນພຽງແຕ່ນັກວິທະຍາສາດເທົ່ານັ້ນ. ລາວຍັງເປັນຜູ້ຂຽນປຶ້ມວິທະຍາສາດ-ນິຍາຍຫຼາຍເລັ່ມທີ່ໄດ້ຖືກແປເປັນຫຼາຍພາສາ.

ເລື່ອງເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະອີງໃສ່ຫຼັກການວິທະຍາສາດ.

ໃນເລື່ອງທີ່ຊື່ວ່າ Virus, ທີ່ໄດ້ພິມໃນປີ 2015, ລາວໄດ້ຈິນຕະນາການເຖິງການແຜ່ລະບາດທີ່ເຂົ້າຄວບຄຸມໂລກ; ປຶ້ມປີ 1986 ຂອງລາວ “Waman Parat Na Ala” (The Return of Vaman), ໄດ້ຈັບມືກັບບັນຫາດ້ານຈັນຍາບັນຂອງປັນຍາປະດິດ.

Sanjeev Dhurandhar, ທີ່ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງທີມອິນເດຍທີ່ປະກອບສ່ວນໃນການຄົ້ນພົບຄື້ນທ້ອງຖີ່ນຢ່າງກາຍະພາບໃນປີ 2015, ໄດ້ລະນຶກເຖິງວິທີທີ່ Narlikar ດົນໃຈລາວໃຫ້ລອງເຮັດສິ່ງທີ່ຄິດໄມ່ໄດ້.

“ລາວໃຫ້ບັນຫາທີ່ສັບສົນແກ່ຂ້ອຍໃນຊ່ວງຕົ້ນການຄົ້ນຄວ້າ. ຫຼັງຈາກຂ້ອຍດີ້ນລົນເປັນອາທິດໜຶ່ງ, ລາວໄດ້ແກ້ໄຂມັນຢູ່ກະດານໃນ 15 ນາທີ – ບໍ່ແມ່ນເພື່ອສະແດງຄວາມເໜືອກວ່າ, ແຕ່ເພື່ອແນະນຳແລະດົນໃຈ. ຄວາມເປີດກວ້າງຂອງລາວຕໍ່ຄື້ນທ້ອງຖີ່ນຄືສິ່ງທີ່ໃຫ້ຄວາມກ້າຫານແກ່ຂ້ອຍໃນການຕິດຕາມມັນ.”

ເປັນນັກສະເຫດຜົນທີ່ມີຊື່ສຽງ, Narlikar ຍັງໄດ້ຮັບໜ້າທີ່ທ້າທາຍວິທະຍາສາດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ໃນປີ 2008, ລາວໄດ້ຮ່ວມຂຽນບົດຄົ້ນຄວ້າທີ່ທ້າທາຍໂຫຍງສາດໂດຍໃຊ້ວິທີສະຖິຕິ.

Raychaudhary ກ່າວວ່າແຮງຈູງໃຈຂອງລາວໃນການທ້າທາຍວິທະຍາສາດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງມາຈາກລະບົບຄວາມເຊື່ອໃນການຕັ້ງຄຳຖາມກັບທຸກສິ່ງທີ່ບໍ່ມີພື້ນຖານວິທະຍາສາດ.

ແຕ່ເມື່ອມາເຖິງວິທະຍາສາດ, Narlikar ເຊື່ອໃນການສຳຫຼວດຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ນ້ອຍທີ່ສຸດ.

ໃນມື້ສຸດທ້າຍຂອງລາວ, Narlikar ຍັງສືບຕໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ລາວຮັກທີ່ສຸດ – ຕອບຈົດໝາຍຂອງເດັກນ້ອຍແລະຂຽນກ່ຽວກັບວິທະຍາສາດຢູ່ໃນບລັອກຂອງລາວ.

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ