ແມ່ນ້ຳຂອງອິນເດຍເປັນບ້ານຂອງໂລມາ 6,000 ໂຕ – ແຕ່ພວກມັນກຳລັງປະສົບບັນຫາ

ແມ່ນ້ຳທີ່ຍາວທີ່ສຸດ ແລະ ສັກສິດທີ່ສຸດຂອງອິນເດຍ, ແມ່ນ້ຳຄົງຄາ, ເປັນບ້ານຂອງໂລມາຫຼາຍພັນໂຕ. ແຕ່ການຢູ່ລອດຂອງພວກມັນກຳລັງຖືກຂົ່ມຂູ່.

ແຕ່ໂລມາເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ຄືກັບໂລມາທີ່ພົບໃນມະຫາສະໝຸດ. ພວກມັນບໍ່ໄດ້ກະໂດດອອກຈາກນ້ຳເປັນວົງໂຄ້ງທີ່ໜ້າຕື່ນຕາ; ບໍ່ໄດ້ຜຸດຂຶ້ນເທິງຜິວນ້ຳເປັນເວລາດົນ ຫຼື ລອຍນ້ຳໃນທ່າຕັ້ງ. ແຕ່ພວກມັນລອຍນ້ຳເປັນແນວຂ້າງ, ໃຊ້ເວລາສ່ວນໃຫຍ່ຢູ່ໃຕ້ນ້ຳ, ມີດັງຍາວ ແລະ ເກືອບບໍ່ສາມາດເຫັນຫຍັງໄດ້ເລີຍ.

ນີ້ແມ່ນໂລມາຄົງຄາ, ຊະນິດໂລມາແມ່ນ້ຳ – ແລະ ເປັນສັດນ້ຳແຫ່ງຊາດຂອງອິນເດຍ – ທີ່ພົບເຫັນຫຼາຍໃນລະບົບແມ່ນ້ຳຄົງຄາ-ບຣາມາພຸດຕຣາ ໃນພາກເໜືອຂອງປະເທດ.

ການສຳຫຼວດໃໝ່ພົບວ່າແມ່ນ້ຳຂອງອິນເດຍເປັນບ້ານຂອງໂລມາແມ່ນ້ຳປະມານ 6,327 ໂຕ – 6,324 ໂຕເປັນໂລມາຄົງຄາ ແລະ ພຽງແຕ່ 3 ໂຕເປັນໂລມາອິນດັສ. ໂລມາອິນດັສສ່ວນໃຫຍ່ພົບໃນປາກິສຖານ ເນື່ອງຈາກແມ່ນ້ຳໄຫຼຜ່ານທັງສອງປະເທດໃນອາຊີໃຕ້.

ໂລມາທັງສອງຊະນິດນີ້ຖືກຈັດປະເພດເປັນ “ໃກ້ຈະສູນພັນ” ໂດຍສະຫະພາບສາກົນເພື່ອການອະນຸລັກທຳມະຊາດ (IUCN).

ນັກຄົ້ນຄວ້າຈາກສະຖາບັນສັດປ່າອິນເດຍໄດ້ສຳຫຼວດແມ່ນ້ຳ 58 ສາຍຢູ່ໃນ 10 ລັດລະຫວ່າງປີ 2021 ແລະ 2023 ເພື່ອສ້າງການນັບທຳອິດທີ່ຄົບຖ້ວນຂອງໂລມາແມ່ນ້ຳຂອງອິນເດຍ.

ຕົ້ນກຳເນີດຂອງໂລມາແມ່ນ້ຳມີຄວາມໜ້າສົນໃຈພໍໆກັບຕົວສັດເອງ. ມັກຖືກເອີ້ນວ່າ “ຊາກດຶກດຳບັນທີ່ມີຊີວິດ”, ພວກມັນວິວັດທະນາການມາຈາກບັນພະບຸລຸດທະເລຫຼາຍລ້ານປີກ່ອນ, ນັກວິທະຍາສາດກ່າວ.

ເມື່ອທະເລເຄີຍຖ້ວມພື້ນທີ່ຕ່ຳຂອງອາຊີໃຕ້, ໂລມາເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ຍ້າຍເຂົ້າມາໃນແຜ່ນດິນ – ແລະ ເມື່ອນ້ຳຫຼຸດລົງ, ພວກມັນກໍຍັງຄົງຢູ່. ເມື່ອເວລາຜ່ານໄປ, ພວກມັນໄດ້ປັບຕົວເຂົ້າກັບແມ່ນ້ຳທີ່ຂຸ່ນ ແລະ ຕື້ນ, ພັດທະນາລັກສະນະທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກມັນແຕກຕ່າງຈາກພີ່ນ້ອງທີ່ອາໄສຢູ່ໃນມະຫາສະໝຸດ.

ຜູ້ຊ່ຽວຊານກ່າວວ່າການສຳຫຼວດໃໝ່ນີ້ມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ການຕິດຕາມປະຊາກອນໂລມາແມ່ນ້ຳ. ນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 1980, ໂລມາຢ່າງໜ້ອຍ 500 ໂຕໄດ້ຕາຍ – ຫຼາຍໂຕຖືກຈັບໃນແຫຫາປາໂດຍບັງເອີນ ຫຼື ຖືກຂ້າໂດຍຕັ້ງໃຈ – ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງໄພຂົ່ມຂູ່ທີ່ກຳລັງດຳເນີນຢູ່ຕໍ່ສາຍພັນນີ້.

ນັກອະນຸລັກ ຣະວິນດຣາ ກຸມາ ສິນຮາ ກ່າວວ່າຈົນຮອດຕົ້ນຊຸມປີ 2000, ມີຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບໂລມາແມ່ນ້ຳໜ້ອຍຫຼາຍ.

ໃນປີ 2009, ໂລມາແມ່ນ້ຳຄົງຄາໄດ້ຖືກປະກາດເປັນສັດນ້ຳແຫ່ງຊາດຂອງອິນເດຍເພື່ອສົ່ງເສີມການອະນຸລັກ. ຂັ້ນຕອນຕ່າງໆເຊັ່ນແຜນປະຕິບັດງານປີ 2020 ແລະ ສູນຄົ້ນຄວ້າສະເພາະໃນປີ 2024 ໄດ້ຊ່ວຍຟື້ນຟູຈຳນວນໂລມາ.

ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນັກອະນຸລັກກ່າວວ່າຍັງມີທາງຍາວໄກທີ່ຕ້ອງໄປ.

ໂລມາຍັງຄົງຖືກລ່າສຳລັບເນື້ອ ແລະ ໄຂມັນ, ເຊິ່ງນ້ຳມັນຖືກສະກັດມາໃຊ້ເປັນເຫຍື່ອຫາປາ. ບາງຄັ້ງ, ພວກມັນຕຳກັບເຮືອ ຫຼື ຕິດແຫຫາປາ ແລະ ຕາຍ.

ນາຊິເກດ ເກລກາ ຈາກອົງການອະນຸລັກສັດປ່າໄດ້ບອກນິຕະຍະສານ Sanctuary Asia ວ່າຊາວປະມົງຫຼາຍຄົນມັກບໍ່ລາຍງານການຕາຍຂອງໂລມາໂດຍບັງເອີນເນື່ອງຈາກຢ້ານບັນຫາທາງກົດໝາຍ.

ພາຍໃຕ້ກົດໝາຍສັດປ່າຂອງອິນເດຍ, ການຂ້າໂລມາໂດຍບັງເອີນ ຫຼື ຕັ້ງໃຈຖືກຖືວ່າເປັນ “ການລ່າ” ແລະ ມີການລົງໂທດຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ດັ່ງນັ້ນ, ຊາວປະມົງທຸກຫຼາຍຄົນຈຶ່ງກຳຈັດຊາກສົບຢ່າງງຽບໆເພື່ອຫຼີກລ່ຽງການປັບໃໝ.

ການທ່ອງທ່ຽວແບບລ່ອງເຮືອແມ່ນ້ຳ, ເຊິ່ງໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນໃນອິນເດຍໃນທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ໄດ້ຂົ່ມຂູ່ທີ່ຢູ່ອາໄສຂອງພວກມັນເພີ່ມເຕີມ. ມີການທ່ອງທ່ຽວແບບລ່ອງເຮືອຫຼາຍສິບເທື່ອທີ່ດຳເນີນການໃນທັງແມ່ນ້ຳຄົງຄາ ແລະ ບຣາມາພຸດຕຣາ.

“ບໍ່ມີຂໍ້ສົງໄສວ່າການລົບກວນຈາກການລ່ອງເຮືອຈະສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ໂລມາ, ເຊິ່ງມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ສຽງ,” ນັກອະນຸລັກ ຣະວິນດຣາ ກຸມາ ສິນຮາ ບອກ ໜັງສືພິມ The Guardian.

ທ່ານສິນຮາເຊື່ອວ່າການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງການສັນຈອນທາງເຮືອອາດຈະຜັກດັນໂລມາຄົງຄາໄປສູ່ການສູນພັນ, ຄ້າຍຄືກັບທີ່ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບໂລມາໄບຈິໃນແມ່ນ້ຳແຢງຊີຂອງຈີນ.

ໂລມາແມ່ນ້ຳປະເຊີນກັບໄພຂົ່ມຂູ່ສ່ວນໜຶ່ງເນື່ອງຈາກການວິວັດທະນາການຂອງພວກມັນເອງ. ເກືອບຕາບອດ, ພວກມັນອາໄສການນຳທາງດ້ວຍສຽງ – ຄື້ນສຽງຄວາມຖີ່ສູງທີ່ກະທົບກັບວັດຖຸ ແລະ ກັບຄືນມາເປັນສຽງສະທ້ອນ – ເພື່ອນຳທາງໃນນ້ຳທີ່ຂຸ່ນ. ໃນຂະນະທີ່ລັກສະນະນີ້ເໝາະສົມກັບທີ່ຢູ່ອາໄສຂອງພວກມັນ, ມັນຍັງເຮັດໃຫ້ພວກມັນມີຄວາມບອບບາງຕໍ່ໄພຂົ່ມຂູ່ທັນສະໄໝອີກດ້ວຍ.

ການເບິ່ງເຫັນທີ່ບໍ່ດີ ແລະ ຄວາມໄວໃນການລອຍນ້ຳທີ່ຊ້າເຮັດໃຫ້ໂລມາແມ່ນ້ຳມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການຕຳກັບເຮືອ ແລະ ສິ່ງກີດຂວາງອື່ນໆ. ເພີ່ມເຕີມໃສ່ຄວາມບອບບາງຂອງພວກມັນແມ່ນວົງຈອນການສືບພັນທີ່ຊ້າ – ພວກມັນເຕິບໃຫຍ່ລະຫວ່າງ 6 ແລະ 10 ປີ ແລະ ໂລມາຕົວເມຍມັກຈະອອກລູກພຽງ 1 ໂຕທຸກໆ 2 ຫາ 3 ປີ.

ແຕ່ທ່ານສິນຮາມີຄວາມຫວັງກ່ຽວກັບອະນາຄົດຂອງໂລມາແມ່ນ້ຳໃນອິນເດຍ. “ການລິເລີ່ມຂອງລັດຖະບານມີບົດບາດສຳຄັນໃນການຊ່ວຍໂລມາ. ຫຼາຍຢ່າງໄດ້ຖືກເຮັດແລ້ວແຕ່ຫຼາຍຢ່າງຍັງຕ້ອງໄດ້ເຮັດຕື່ມອີກ,” ລາວກ່າວ.

ສະແດງຄຳຄິດເຫັນ